بزرگ ترين و مستحکم ترين قلعه اسماعيليان در ايران در 3 کيلومتري شمال شرقي شهر رازميان - مرکز بخش رودبار شهرستان - قرار دارد که دره هاي عميق نينه رود و لمه در دسترسي به آن را از شرق و غرب غيرممکن ساخته اند و تنها از دو دروازه شمالي و جنوبي مي توان به دژ وارد شد. شيب کوه که از شمال به جنوب کشيده شده و اختلاف دو سطح آن به 150 متر مي رسد حدود 480 متر طول دارد و پهناي قلعه بيش از 190 متر است. تاريخ بناي اصلي قلعه را به پيش از اسلام نسبت مي دهند و پس از تصرف آن در شب چهارشنبه بيستم ذي القعده سال 489 هجري توسط کيابزرگ اميد بازسازي شده و توسعه يافته است. ديواره هاي عظيم دولايه با ارتفاعي افزون بر 10 متر از سنگهاي بسيار بزرگ، ساختمان اصلي در بخش شمالي دژ با ديوارهايي به قطر 120 سانتي متر از سنگ تراشيده، مخازن عظيم و شگفت آور آب و غلات در جنوب و جنوب شرقي قلعه، چند برج و سيستم آبرساني که هر بيننده اي را به حيرت وامي دارد، از آثار به جاي مانده در دژ لمبسر است.