نقش گروه های خاص در بهسازی بافت ناکارآمد شهری زنان، کودکان، جوانان و سالمندان بررسی شد
بیست و یکمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی بازآفرینی شهری با محوریت " نقش گروه های خاص در بهسازی بافت ناکارآمد شهری زنان، کودکان، جوانان و سالمندان" به صورت وبینار برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی معاونت شهرسازی و معماری شهرداری قزوین؛ بیست و یکمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی بازآفرینی شهری با سخنرانی دکتر نوید سعیدی رضوانی عضو هیات علمی رشته شهرسازی و عضو هیات مدیره جامعه مهندسان شهرساز ایران برگزار شد.
در این نشست سعیدی فرآیند نوسازی و بهسازی بافت‌ها را فرآیند پیچیده ای دانست که مراحل و اجزای متعددی دارد و توجه به هر یک از این اجزا به طور جداگانه می‌تواند به تحقق بهتر این فرآیند کمک کند؛ در غیر این صورت، خروجی مناسبی حاصل نخواهد شد و برخی از اهداف کمی و کیفی مد نظر محقق نمی‌شود.
وی ادامه داد: یکی از مسائل مهم در این زمینه، توجه به گروه‌های ذینفع در ابعاد مختلف آن است و معمولا ً در این فرآیند، توجه ما بیشتر به مرد میانسال مالک معطوف می‌شود که البته تا حدی درست است، زیرا تصمیمگیری اصلی بر عهدهی اوست. اما این تمرکز نباید به
منزله بی‌توجهی به نقش، جایگاه و شأن سایر اقشار باشد. درگیر کردن تمام اقشار در فرآیند، نه تنها آن را تسهیل می‌کند و عاقلانه‌تر و منطقی‌تر می‌سازد، بلکه باعث اتخاذ تصمیمات پخته‌تری می‌شود و رضایت بیشتری را به دنبال دارد. در نتیجه، این رضایت می‌تواند سرعت بهسازی را افزایش دهد.
سعیدی توضیح داد: یکی از گروه‌هایی که در بازآفرینی باید به آن توجه کرد کودکان هستند و طبق تعریف یونیسف، کودکان به تمامی
افراد زیرهجده سال اطلاق می‌شود و این گروه حدود30درصد از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهد و این گروه به دلیل سن کم و نیازهای ویژه خود، به توجه و حمایت بیشتری نیاز دارند. اهمیت این گروه از آنجا ناشی می‌شود که سرمایه‌گذاری در سلامت و آموزش کودکان می‌تواند آینده‌ای روشن‌تر و جامعه‌ای پایدارتر را تضمین کند. همچنین، حمایت و حفاظت از کودکان موجب کاهش نابرابری‌ها و افزایش فرصت‌های برابر در جامعه می‌شود و دیگر گروه‌ها شامل بانوان، سالمندان، کم‌توانان جسمی حرکتی و اتباع می‌باشند.
وی اضافه کرد: این گروه‌ها نیز به نوبه خود نیازمند توجه ویژه و برنامه‌ریزی‌های خاص هستند. به طور خاص، سالمندان نیازمند محیطی هستند که نه تنها امنیت و راحتی را فراهم آورد، بلکه امکان مشارکت فعال و موثر در زندگی اجتماعی را نیز به آنها بدهد. تحقیقاتی که در زمینه شهر دوستدار سالمند انجام شده است، نشان‌دهنده این موضوع می‌باشد که ایجاد چنین محیط هایی کیفیت زندگی سالمندان را به طور قابل توجهی افزایش خواهد داد و به عنوان الگویی برای دیگر مناطق شهری مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
سعیدی بیان کرد: رویکرد اصلی در اصلاح فرایند، این است که نیازسنجی از تمام این گروه‌ها انجام پذیرد و نقش آنها در فرایند مشخص شود. همچنین باید به خواسته‌های آنها، چه در بحث بهسازی مسکن و چه در احیای فضای شهری،توجه کافی صورت گیرد.
